Sophokles, Antigone 2. Epeisodion, VV. 384–581 12.11.16

Sophokles, Antigone

2. Epeisodion

 
Text nach Pearson
Kommentar / Übersetzung


385

Φυ.

Χο. Κρ.

ἥδ’ ἔστ’ ἐκείνη τοὔργον ἡ ’ξειργασμένη·
τήνδ’ εἵλομεν θάπτουσαν. ἀλλὰ ποῦ Κρέων;
ὅδ’ ἐκ δόμων ἄψορρος εἰς δέον περᾷ.
τί δ’ ἔστι; ποίᾳ ξύμμετρος προὔβην τύχῃ;
[Übersetzung]
Wä. Diese ist es, die die Tat getan hat!
Sie haben wir ertappt bei der Beerdigung. Doch wo ist Kreon?
Cho. Da kommt er aus dem Haus zurück zu rechten Zeit.
Kr. Was gibt es? Zu welchem Anlass komme ich zufällig zurecht?





390




395




400

Φυ.

ἄναξ, βροτοῖσιν οὐδέν ἔστ’ ἀπώμοτον.
ψεύδει γὰρ ἡ ’πίνοια τὴν γνώμην· ἐπεὶ
σχολῇ ποθ’ ἥξειν δεῦρ’ ἂν ἐξηύχουν ἐγὼ
ταῖς σαῖς ἀπειλαῖς, αἷς ἐχειμάσθην τότε.
ἀλλ’ ἡ γὰρ ἐκτὸς καὶ παρ’ ἐλπίδας χαρὰ
ἔοικεν ἄλλῃ μῆκος οὐδὲν ἡδονῇ,
ἥκω, δι’ ὅρκων καίπερ ὢν ἀπώμοτος,
κόρην ἄγων τήνδ’, ἣ καθῃρέθη τάφον
κοσμοῦσα. κλῆρος ἐνθάδ’ οὐκ ἐπάλλετο,
ἀλλ’ ἔστ’ ἐμὸν θοὔρμαιον, οὐκ ἄλλου, τόδε.
καὶ νῦν, ἄναξ, τήνδ’ αὐτός, ὡς θέλεις, λαβὼν
καὶ κρῖνε κἀξέλεγχ’· ἐγὼ δ’ ἐλεύθερος
δίκαιός εἰμι τῶνδ’ ἀπηλλάχθαι κακῶν.
[Übersetzung]
Wä. Herr!







405

Κρ.
Φυ.
Κρ.
Φυ.

Κρ.

ἄγεις δὲ τήνδε τῷ τρόπῳ πόθεν λαβών;
αὕτη τὸν ἄνδρ’ ἔθαπτε· πάντ’ ἐπίστασαι.
ἦ καὶ ξυνίης καὶ λέγεις ὀρθῶς ἃ φῄς;
ταύτην γ’ ἰδὼν θάπτουσαν ὃν σὺ τὸν νεκρὸν
ἀπεῖπας. ἆρ’ ἔνδηλα καὶ σαφῆ λέγω;
καὶ πῶς ὁρᾶται κἀπίληπτος ᾑρέθη;
[Übersetzung]
Kr. blah






410




415




420




425




430




435




440

Φυ.

τοιοῦτον ἦν τὸ πρᾶγμ’. ὅπως γὰρ ἥκομεν,
πρὸς σοῦ τὰ δείν’ ἐκεῖν’ ἐπηπειλημένοι,
πᾶσαν κόνιν σήραντες, ἣ κατεῖχε τὸν
νέκυν, μυδῶν τε σῶμα γυμνώσαντες εὖ,
καθήμεθ’ ἄκρων ἐκ πάγων ὑπήνεμοι,
ὀσμὴν ἀπ’ αὐτοῦ μὴ βάλῃ πεφευγότες,
ἐγερτὶ κινῶν ἄνδρ’ ἀνὴρ ἐπιρρόθοις
κακοῖσιν, εἴ τις τοῦδ’ ἀκηδήσοι πόνου.
χρόνον τάδ’ ἦν τοσοῦτον, ἔστ’ ἐν αἰθέρι
μέσῳ κατέστη λαμπρὸς ἡλίου κύκλος
καὶ καῦμ’ ἔθαλπε· καὶ τότ’ ἐξαίφνης χθονὸς
τυφὼς ἀείρας σκηπτόν, οὐράνιον ἄχος,
πίμπλησι πεδίον, πᾶσαν αἰκίζων φόβην
ὕλης πεδιάδος, ἐν δ’ ἐμεστώθη μέγας
αἰθήρ· μύσαντες δ’ εἴχομεν θείαν νόσον.
καὶ τοῦδ’ ἀπαλλαγέντος ἐν χρόνῳ μακρῷ,
ἡ παῖς ὁρᾶται, κἀνακωκύει πικρᾶς
ὄρνιθος ὀξὺν φθόγγον, ἐς ὅταν κενῆς
εὐνῆς νεοσσῶν ὀρφανὸν βλέψῃ λέχος·
οὕτω δὲ χαὔτη, ψιλὸν ὡς ὁρᾷ νέκυν,
γόοισιν ἐξῴμωξεν, ἐκ δ’ ἀρὰς κακὰς
ἠρᾶτο τοῖσι τοὔργον ἐξειργασμένοις.
καὶ χερσὶν εὐθὺς διψίαν φέρει κόνιν,
ἔκ τ’ εὐκροτήτου χαλκέας ἄρδην πρόχου
χοαῖσι τρισπόνδοισι τὸν νέκυν στέφει.
χἠμεῖς ἰδόντες ἱέμεσθα, σὺν δέ νιν
θηρώμεθ’ εὐθὺς οὐδὲν ἐκπεπληγμένην,
καὶ τάς τε πρόσθεν τάς τε νῦν ἠλέγχομεν
πράξεις· ἄπαρνος δ’ οὐδενὸς καθίστατο,
ἅμ’ ἡδέως ἔμοιγε κἀλγεινῶς ἅμα.
τὸ μὲν γὰρ αὐτὸν ἐκ κακῶν πεφευγέναι
ἥδιστον, ἐς κακὸν δὲ τοὺς φίλους ἄγειν
ἀλγεινόν. ἀλλὰ τἄλλα πάντ’ ἥσσω λαβεῖν
ἐμοὶ πέφυκε τῆς ἐμῆς σωτηρίας.
[Übersetzung]
Wä. blah







445

Κρ.

Αν.
Κρ.



Αν.
Κρ.

σὲ δή, σὲ τὴν νεύουσαν εἰς πέδον κάρα,
φὴς ἢ καταρνῇ μὴ δεδρακέναι τάδε;
καὶ φημὶ δρᾶσαι κοὐκ ἀπαρνοῦμαι τὸ μή.
σὺ μὲν κομίζοις ἂν σεαυτὸν ᾗ θέλεις
ἔξω βαρείας αἰτίας ἐλεύθερον·
σὺ δ’ εἰπέ μοι μὴ μῆκος, ἀλλὰ σύντομα,
ᾔδησθα κηρυχθέντα μὴ πράσσειν τάδε;
ᾔδη· τί δ’ οὐκ ἔμελλον; ἐμφανῆ γὰρ ἦν.
καὶ δῆτ’ ἐτόλμας τούσδ’ ὑπερβαίνειν νόμους;
[Übersetzung]
Kr. Du nun, du, die das Haupt zu Bode senkt,
gibst du zu oder leugnest du dies getan zu haben?
An. Sowohl gebe ich es zu als auch leugne ich es nicht.
Kr. Du hier, verfüge dich, wohin du willst,
frei, ohne schweren Vorwurf.
Du aber, sag mir ohne Umschweife und bündig,
wusstest du von dem Erlass, das nicht tun zu dürfen?
An. Ich wusste es. Warum sollte ich nicht? Es war ja deutlich.
Kr. Und doch hast du offenbar gewagt, dieses Gesetz zu übertreten.


441 σὲ δή erg. sinngemäß: καλῶ — νεύω nicken, beugen, hängen lassenεἰς πέδον (πέδον = πεδίον) bis zur Erdeτὸ κάρα Kopf, Haupt442 καταρνοῦμαι = ἀρνοῦμαι — δεδρακέναι → Stf

443 δρᾶσαι → Stfἀπαρνοῦμαι = ἀρνοῦμαι

444 ᾗ θέλεις wohin du willst

445 ἡ αἰτία Grund, Ursache; Beschuldigung, Vorwurf

446 μὴ μῆκος, ἀλλὰ σύντομα nicht weitschweifig, sondern knapp
447 ᾔδησθα → Konjug.κηρυχθέντα → Stfπράσσειν = πράττειν

448 ἐμφανής, -ές deutlich, sichtbar

450




455




460




465




470

Αν.

οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε,
οὐδ’ ἡ ξύνοικος τῶν κάτω θεῶν, Δίκη,
τοιούσδ’ ἐν ἀνθρώποισιν ὥρισεν νόμους,
οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ
κηρύγμαθ’, ὥστ’ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν
νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ’ ὑπερδραμεῖν.
οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθές, ἀλλ’ ἀεί ποτε
ζῇ ταῦτα, κοὐδεὶς οἶδεν ἐξ ὅτου ’φάνη.
τούτων ἐγὼ οὐκ ἔμελλον, ἀνδρὸς οὐδενὸς
φρόνημα δείσασ’, ἐν θεοῖσι τὴν δίκην
δώσειν· θανουμένη γὰρ ἐξῄδη, τί δ’ οὔ;
κεἰ μὴ σὺ προὐκήρυξας. εἰ δὲ τοῦ χρόνου
πρόσθεν θανοῦμαι, κέρδος αὔτ’ ἐγὼ λέγω.
ὅστις γὰρ ἐν πολλοῖσιν ὡς ἐγὼ κακοῖς
ζῇ, πῶς ὅδ’ οὐχὶ κατθανὼν κέρδος φέρει;
οὕτως ἔμοιγε τοῦδε τοῦ μόρου τυχεῖν
παρ’ οὐδὲν ἄλγος· ἀλλ’ ἄν, εἰ τὸν ἐξ ἐμῆς
μητρὸς θανόντ’ ἄθαπτον ἠνσχόμην νέκυν,
κείνοις ἂν ἤλγουν· τοῖσδε δ’ οὐκ ἀλγύνομαι.
σοὶ δ’ εἰ δοκῶ νῦν μῶρα δρῶσα τυγχάνειν,
σχεδόν τι μώρῳ μωρίαν ὀφλισκάνω.
[Übersetzung]
An. Nicht Zeus hat dieses Gesetz erlassen,
auch nicht die Mitbewohnerin der unteren Götter, Dike,
hat unter den Menschen dieses Gesetz erlassen.
Auch dachte ich nicht, dass deine Erlasse so große Geltung
haben, dass die ungeschriebenen und unfehlbaren Gesetze
der Götter einer als Sterblicher übertreten könne.
Denn nicht heute und gestern, sondern immerzu sind
diese in Geltung, und keiner weiß, woher sie erschienen.
Gemäß diesen wollte ich meinerseits nicht, auch wenn ich niemands
Gesinnung fürchte, bei den Göttern Rechenschaft ablegen
müssen; sterben zu müssen war mir bewusst, wie auch nicht?
Selbst wenn du es nicht vorher verkündet hättest. Wenn ich aber vor
der Zeit sterben muss, nenne ich es doch wiederum einen Gewinn.
Wer nämlich, wie ich, in vielen Übeln
lebt, wie wird der nicht durch den Tod einen Gewinn davontragen?
So ist mir jedenfalls dieses Schicksal zu haben
keineswegs ein Schmerz; wohl aber, wenn ich den von meiner Mutter
geborenen Toten als unbestatteten Leichnam hätte aushalten müssen,
darüber hätte ich Schmerzen; das hier schmerzt mich nicht.
Wenn ich dir Törichtes zu tun scheine,
ziehe ich mir geradezu von einem Toren den Vorwurf der Torheit zu.



451 ἡ ξύνοικος die Mitbewohnerin

452 ὥρισεν Aor. v. ὁρίζω (T-Stock!)

453 σθένειν Kraft, Geltung haben

454 ἄγραπτος ungeschriebenκἀσφαλῆ = καὶ ἀσφαλῆ

455 τὸ νόμιμον Das Gesetzmäßige, das Gesetzὑπερδραμεῖν übertreten

456 κἀχθές = καὶ χθές (gestern)

457 ταῦτα bez. sich auf νόμιμα v. 455 — κοὐδείς = καὶ οὐδείς — ὅτου → verallg. Rel.-Pron.’φάνη = ἐφάνη → Stf


459 δείσασ’ = δείσασα → Stf
460 θανουμένη γὰρ ἐξῄδη mit war bewusst, sterben zu müssen

461 κεἰ = καὶ εἰ — προὐκήρυξας = προ-ἐκήρυξας; hier mit irrealem Sinn — τοῦ χρόνου πρόσθεν = πρὸ τοῦ χρόνου
462 θανοῦμαι → Stfαὔτ’ = αὖτε hinwiederum, dagegen



464 κατθανών = ἀποθανών → Stf

465 ὁ μόρος Schicksal, Los

466 παρ’ οὐδὲν ἄλγος erg. ἐστίν; wörtl.: ist von keinem Schmerzτὸν ἐξ ἐμῆς μητρὸς den aus meiner Mutter (Schoß) = meinen Bruder
467 ἠνσχόμην = ἠνεσχόμην, v. ἀνέχομαι aushalten, ertragen

468 κείνοις = ἐκείνοις — ἀλγέω, ἀλγύνομαι weh tun, Schmerz empfinden

469 μῶρος dumm, einfältigδρῶσα → Stf → Konjug.
470 σχεδόν τι beinahe, fastμωρίαν ὀφλισκάνω ich ziehe mir den Vorwurf der Dummheit zu


Χο.

δηλοῖ τὸ γοῦν λῆμ’ ὠμὸν ἐξ ὠμοῦ πατρὸς
τῆς παιδός· εἴκειν δ’ οὐκ ἐπίσταται κακοῖς.
[Übersetzung]
Cho. Es offenbart sich die unfeine Art von einem unfeinen Vater
der Tochter; sie versteht es nicht, in Übeln nachzugeben.


471 λῆμ’ v. τὸ λῆμα Wille, Sinnesartὠμός roh, grausam, ungebildet

472 εἴκειν weichen, nachgeben



475




480




485




490




495

Κρ.

ἀλλ’ ἴσθι τοι τὰ σκλήρ’ ἄγαν φρονήματα
πίπτειν μάλιστα, καὶ τὸν ἐγκρατέστατον
σίδηρον ὀπτὸν ἐκ πυρὸς περισκελῆ
θραυσθέντα καὶ ῥαγέντα πλεῖστ’ ἂν εἰσίδοις.
σμικρῷ χαλινῷ δ’ οἶδα τοὺς θυμουμένους
ἵππους καταρτυθέντας· οὐ γὰρ ἐκπέλει
φρονεῖν μέγ’ ὅστις δοῦλός ἐστι τῶν πέλας.
αὕτη δ’ ὑβρίζειν μὲν τότ’ ἐξηπίστατο,
νόμους ὑπερβαίνουσα τοὺς προκειμένους·
ὕβρις δ’, ἐπεὶ δέδρακεν, ἥδε δευτέρα,
τούτοις ἐπαυχεῖν καὶ δεδρακυῖαν γελᾶν.
ἦ νῦν ἐγὼ μὲν οὐκ ἀνήρ, αὕτη δ’ ἀνήρ,
εἰ ταῦτ’ ἀνατεὶ τῇδε κείσεται κράτη.
ἀλλ’ εἴτ’ ἀδελφῆς εἴθ’ ὁμαιμονεστέρα
τοῦ παντὸς ἡμῖν Ζηνὸς ἑρκείου κυρεῖ,
αὐτή τε χἡ ξύναιμος οὐκ ἀλύξετον
μόρου κακίστου· καὶ γὰρ οὖν κείνην ἴσον
ἐπαιτιῶμαι τοῦδε βουλεῦσαι τάφου.
καί νιν καλεῖτ’· ἔσω γὰρ εἶδον ἀρτίως
λυσσῶσαν αὐτὴν οὐδ’ ἐπήβολον φρενῶν.
φιλεῖ δ’ ὁ θυμὸς πρόσθεν ᾑρῆσθαι κλοπεὺς
τῶν μηδὲν ὀρθῶς ἐν σκότῳ τεχνωμένων.
μισῶ γε μέντοι χὥταν ἐν κακοῖσί τις
ἁλοὺς ἔπειτα τοῦτο καλλύνειν θέλῃ.
[Übersetzung]
Kr. Doch wisse wohl, dass allzu starrer Sinn
am ehesten vergeht, und dass härtestes
Eisen, im Feuer erhitzt und spröde geworden,
du am meisten brechen und bersten sehen kannst.


473 ἴσθι → Konjug.τὰ σκλήρ’ v. σκληρός trocken, spröde, hart, starr

474 ἐγκρατέστατος σίδηρος härtestes Eisen
475 ὀπτὸν ἐκ πυρός περισκελῆ im Feuer erhitzt und spröde geworden

476 θραύω zerbrechen, zerschmetternῥαγέντα Nom. ῥαγείς, Part. Aor. Pass. v. ῥήγνυμι reißen, (zer)brechenεἰσίδοις εἰσ-ίδοις → Stf
477 σμικρῷ χαλινῷ mit kurzem Zügelθυμούμενοι ἵπποι ungebändigte Pferde
478 καταρτυθέντας v. καταρθύω in Ordnung bringe, zähmenἐκπέλει = ἔξεστιν
479 οἱ πέλας die nächsten Menschen, die Umgebung

480 ἐξηπίστατο Vorsilbe ἐξ- ist Verstärkung → Stf



482 δέδρακεν → Stf

483 ἐπαυχεῖν prahlen, sich brüsten mit

484  fürwahr; erg. ἦν ἄν (Irrealis)
485 ἀνατεί ungestraftκείσεται = Fut. v. κεῖμαι, hier: zuteil werden (κράτη)

486 ἀδελφῆς Kind der Schwesterὁμαιμονεστέρα Komp. v. ὁμ-αίμων blutsverwandt; Struktur: Sei sie (κυρεῖ) Blutsverwandter als … oder als…
487 Ζηνὸς ἑρκείου (Ζεὺς ἕρκειος ist für die Familie zuständig; metonymischer Ausdruck für) Familieκυρεῖ = ἐστίν
488 χή = καὶ ἡ — ξύναιμος → s. V. 198ἀλύξετος (Verbaladj. aut -τος) v. ἀλύσκω entkommen, entrinnen (τινός jmd./etw.)


490 ἐπαιτιῶμαι v. ἐπ-αιτιάομαι (ἐπ- ist nur Verstärkung)

491 νιν = αὐτήν — ἔσω drinnenἀρτίως eben, gerade
492 λυσσῶσαν wütend, erregtοὐδ’ ἐπήβολον φρενῶν und nicht mehr mächtig ihrer Sinne
493 φιλεῖ δ’ ὁ θυμὸς πρόσθεν ᾑρῆσθαι κλοπεὺς der Mut liebt ertappt worden zu sein als Dieb
494 τῶν μηδὲν ὀρθῶς ἐν σκότῳ τεχνωμένων bezieht sich auf ὁ θυμός — ὁ σκότος Dunkelheitτεχνάομαι heimlich ersinnen
495 μισῶ hassenχὥταν = καὶ ὅταν

496 ἁλούς → Stf



Αν.
Κρ.

θέλεις τι μεῖζον ἢ κατακτεῖναί μ’ ἑλών;
ἐγὼ μὲν οὐδέν· τοῦτ’ ἔχων ἅπαντ’ ἔχω.
[Übersetzung]
An. blah




500




505

Αν.

τί δῆτα μέλλεις; ὡς ἐμοὶ τῶν σῶν λόγων
ἀρεστὸν οὐδὲν, μηδ’ ἀρεσθείη ποτέ,
οὕτω δὲ καὶ σοὶ τἄμ’ ἀφανδάνοντ’ ἔφυ.
καίτοι πόθεν κλέος γ’ ἂν εὐκλεέστερον
κατέσχον ἢ τὸν αὐτάδελφον ἐν τάφῳ
τιθεῖσα; τούτοις τοῦτο πᾶσιν ἁνδάνειν
λέγοιτ’ ἄν, εἰ μὴ γλῶσσαν ἐγκλῄοι φόβος.
ἀλλ’ ἡ τυραννὶς πολλά τ’ ἄλλ’ εὐδαιμονεῖ
κἄξεστιν αὐτῇ δρᾶν λέγειν θ’ ἃ βούλεται.
[Übersetzung]
An. blah



500 ἀρεστός gefällig, angenehmἀρεσθείη Aor. Pass. v. ἀρέσκομαι gefallen

501 τἄμ’ = τὰ ἐμά — ἀφανδάνοντ’ Part. Präs. v. ἀφανδάνω missfallen

502 εὐκλεέστερον → Kompar. zu ἐυκλεῆς ruhmvoll

503 κατέχω erhalten
504 τιθεῖσα → Konjug.



510




515




520




525

Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.
Αν.
Κρ.

σὺ τοῦτο μούνη τῶνδε Καδμείων ὁρᾷς.
ὁρῶσι χοὖτοι, σοὶ δ’ ὑπίλλουσιν στόμα.
σὺ δ’ οὐκ ἐπαιδῇ, τῶνδε χωρὶς εἰ φρονεῖς;
οὐδὲν γὰρ αἰσχρὸν τοὺς ὁμοσπλάγχνους σέβειν.
οὔκουν ὅμαιμος χὡ καταντίον θανών;
ὅμαιμος ἐκ μιᾶς τε καὶ ταὐτοῦ πατρός.
πῶς δῆτ’ ἐκείνῳ δυσσεβῆ τιμᾷς χάριν;
οὐ μαρτυρήσει ταῦθ’ ὁ κατθανὼν νέκυς.
εἴ τοί σφε τιμᾷς ἐξ ἴσου τῷ δυσσεβεῖ.
οὐ γάρ τι δοῦλος, ἀλλ’ ἀδελφὸς ὤλετο.
πορθῶν δὲ τήνδε γῆν· ὁ δ’ ἀντιστὰς ὕπερ.
ὁμῶς ὅ γ’ Ἅιδης τοὺς νόμους ἴσους ποθεῖ.
ἀλλ’ οὐχ ὁ χρηστὸς τῷ κακῷ λαχεῖν ἴσον.
τίς οἶδεν εἰ κάτωθεν εὐαγῆ τάδε;
οὔτοι ποθ’ οὑχθρός, οὐδ’ ὅταν θάνῃ, φίλος.
οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν.
κάτω νυν ἐλθοῦσ’, εἰ φιλητέον, φίλει
κείνους· ἐμοῦ δὲ ζῶντος οὐκ ἄρξει γυνή.
[Übersetzung]
Kr. blah







530

Χο.

καὶ μὴν πρὸ πυλῶν ἥδ’ Ἰσμήνη,
φιλάδελφα κάτω δάκρυ’ εἰβομένη·
νεφέλη δ’ ὀφρύων ὕπερ αἱματόεν
ῥέθος αἰσχύνει,
τέγγουσ’ εὐῶπα παρειάν.
[Übersetzung]
blah







535

Κρ.

σὺ δ’, ἣ κατ’ οἴκους ὡς ἔχιδν’ ὑφειμένη
λήθουσά μ’ ἐξέπινες, οὐδ’ ἐμάνθανον
τρέφων δύ’ ἄτα κἀπαναστάσεις θρόνων,
φέρ’, εἰπὲ δή μοι, καὶ σὺ τοῦδε τοῦ τάφου
φήσεις μετασχεῖν, ἢ ’ξομεῖ τὸ μὴ εἰδέναι;
[Übersetzung]
Kr. blah







540




545

Ισ.

Αν.

Ισ.

Αν.

Ισ.

Αν.


δέδρακα τοὔργον, εἴπερ ἥδ’ ὁμορροθεῖ
καὶ ξυμμετίσχω καὶ φέρω τῆς αἰτίας.
ἀλλ’ οὐκ ἐάσει τοῦτό γ’ ἡ δίκη σ’, ἐπεὶ
οὔτ’ ἠθέλησας οὔτ’ ἐγὼ ’κοινωσάμην.
ἀλλ’ ἐν κακοῖς τοῖς σοῖσιν οὐκ αἰσχύνομαι
ξύμπλουν ἐμαυτὴν τοῦ πάθους ποιουμένη.
ὧν τοὔργον, Ἅιδης χοἱ κάτω ξυνίστορες·
λόγοις δ’ ἐγὼ φιλοῦσαν οὐ στέργω φίλην.
μήτοι, κασιγνήτη, μ’ ἀτιμάσῃς τὸ μὴ οὐ
θανεῖν τε σὺν σοὶ τὸν θανόντα θ’ ἁγνίσαι.
μή μοι θάνῃς σὺ κοινὰ, μηδ’ ἃ μὴ ’θιγες
ποιοῦ σεαυτῆς. ἀρκέσω θνῄσκουσ’ ἐγώ.
[Übersetzung]
Is.





550




555




560

Ισ.
Αν.
Ισ.
Αν.
Ισ.
Αν.
Ισ.
Αν.
Ισ.
Αν.
Ισ.
Αν.

καὶ τίς βίος μοι σοῦ λελειμμένῃ φίλος;
Κρέοντ’ ἐρώτα· τοῦδε γὰρ σὺ κηδεμών.
τί ταῦτ’ ἀνιᾷς μ’ οὐδὲν ὠφελουμένη;
ἀλγοῦσα μὲν δῆτ’, εἰ γέλωτ’ ἐν σοὶ γελῶ.
τί δῆτ’ ἂν ἀλλὰ νῦν σ’ ἔτ’ ὠφελοῖμ’ ἐγώ;
σῶσον σεαυτήν. οὐ φθονῶ σ’ ὑπεκφυγεῖν.
οἴμοι τάλαινα, κἀμπλάκω τοῦ σοῦ μόρου;
σὺ μὲν γὰρ εἵλου ζῆν, ἐγὼ δὲ κατθανεῖν.
ἀλλ’ οὐκ ἐπ’ ἀρρήτοις γε τοῖς ἐμοῖς λόγοις.
καλῶς σὺ μὲν τοῖς, τοῖς δ’ ἐγὼ ’δόκουν φρονεῖν.
καὶ μὴν ἴση νῷν ἐστιν ἡ ’ξαμαρτία.
θάρσει· σὺ μὲν ζῇς, ἡ δ’ ἐμὴ ψυχὴ πάλαι
τέθνηκεν, ὥστε τοῖς θανοῦσιν ὠφελεῖν.
[Übersetzung]
Is. blah







565




570

Κρ.
Ισ.
Κρ.
Ισ.
Κρ.
Ισ.
Κρ.
Ισ.
Κρ.
Ισ.

τὼ παῖδε φημὶ τώδε τὴν μὲν ἀρτίως
ἄνουν πεφάνθαι, τὴν δ’ ἀφ’ οὗ τὰ πρῶτ’ ἔφυ.
οὐ γάρ ποτ’, ὦναξ, οὐδ’ ὃς ἂν βλάστῃ μένει
νοῦς τοῖς κακῶς πράσσουσιν, ἀλλ’ ἐξίσταται.
σοὶ γοῦν, ὅθ’ εἵλου σὺν κακοῖς πράσσειν κακά.
τί γὰρ μόνῃ μοι τῆσδ’ ἄτερ βιώσιμον;
ἀλλ’ ἥδε μέντοι μὴ λέγ’· οὐ γὰρ ἔστ’ ἔτι.
ἀλλὰ κτενεῖς νυμφεῖα τοῦ σαυτοῦ τέκνου;
ἀρώσιμοι γὰρ χἁτέρων εἰσὶν γύαι.
οὐχ ὥς γ’ ἐκείνῳ τῇδέ τ’ ἦν ἡρμοσμένα.
[Übersetzung]
Kr. blah







575




580

Κρ.
Ισ.
Κρ.
Ισ.
Κρ.
Ισ.
Κρ.

κακὰς ἐγὼ γυναῖκας υἱέσι στυγῶ.
ὦ φίλταθ’ Αἷμον, ὥς σ’ ἀτιμάζει πατήρ.
ἄγαν γε λυπεῖς καὶ σὺ καὶ τὸ σὸν λέχος.
ἦ γὰρ στερήσεις τῆσδε τὸν σαυτοῦ γόνον;
Ἅιδης ὁ παύσων τούσδε τοὺς γάμους ἔφυ.
δεδογμέν’, ὡς ἔοικε, τήνδε κατθανεῖν.
καὶ σοί γε κἀμοί. μὴ τριβὰς ἔτ’, ἀλλά νιν
κομίζετ’ εἴσω, δμῶες· ἐκδέτους δὲ χρὴ
γυναῖκας εἶναι τάσδε μηδ’ ἀνειμένας.
φεύγουσι γάρ τοι χοἱ θρασεῖς, ὅταν πέλας
ἤδη τὸν, Ἅιδην εἰσορῶσι τοῦ βίου.
[Übersetzung]
Kr. blah