|
|||
Homer, Odyssee, 6. Gesangζ 127–147 (Odysseus und Nausikaa) |
|||
ζ
Griechischer Text
Kommentar / Übersetzung
127
130 135 140 145 Ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος Ὀδυσσεύς,
ἐκ πυκινῆς δ᾽ ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείῃ φύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροῒ μήδεα φωτός. Βῆ δ᾽ ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθώς, ὅς τ᾽ εἶσ᾽ ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε δαίεται· αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀίεσσιν ἠὲ μετ᾽ ἀγροτέρας ἐλάφους· κέλεται δέ ἑ γαστὴρ μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν· ὣς Ὀδυσεὺς κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισιν ἔμελλε μείξεσθαι, γυμνός περ ἐών· χρειὼ γὰρ ἵκανε. Σμερδαλέος δ᾽ αὐτῇσι φάνη κεκακωμένος ἅλμῃ, τρέσσαν δ᾽ ἄλλυδις ἄλλη ἐπ᾽ ἠιόνας προὐχούσας· Οἴη δ᾽ Ἀλκινόου θυγάτηρ μένε· τῇ γὰρ Ἀθήνη θάρσος ἐνὶ φρεσὶ θῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων. Στῆ δ᾽ ἄντα σχομένη· ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεύς, ἢ γούνων λίσσοιτο λαβὼν ἐυώπιδα κούρην, ἦ αὔτως ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι λίσσοιτ᾽, εἰ δείξειε πόλιν καὶ εἵματα δοίη. Ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, λίσσεσθαι ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι, μή οἱ γοῦνα λαβόντι χολώσαιτο φρένα κούρη.
[Übersetzung]
— 127 ὁ θάμνος, -ου Busch
— ὑποδύομαί τινος hervorkommen aus; Homer hat hier einen schwachen Aor., attisch wäre der Wurzelaorist die Regel: → Stf
— 128 πυκινός, -ή, -όν = πυκνός fest, dicht
— ἡ ὕλη Material, Materie, Wald, Gebüsch
— ὁ πτόρθος, -ου Zweig
— κλάσε Aor. v. κλἀω abbrechen
— παχύς, -εῖα, -ύ dick, stark, kräftig
— 129 ῥύσαιτο v. ῥύομαι bedecken → Stf
— περὶ χροḯ am Körper
— τὰ μήδεα, -εων Blöße, männliche Scham
— φώς, φωτός Mann
— 130 βῆ ἴμεν er ging los, brach auf
— ὀρεσίτροφος auf Bergen aufgewachsen
— ἀλκί Dat. Sg. zu ἡ ἀλκἠ
— 131 ὑόμενος hier: durchnässt sein (v. ὕω nass machen, regnen lassen)
— ἀήμενος hier: vom Wind angegriffen sein (v. ἄημι wehen [vom Wind])
— ὄσσε Augen (Neutrum [!] Dual)
— 132 δαίομαι brennen, funkeln
— μετέρχομαι τiνί oder μετά τινα jmdm. nachjagen
— ὁ/ἡ ὀίς, οἰός Schaf
— 133 ἀγρότερος = ἄγριος wild
— ἡ ἔλαφος, -ου Hirschkuh
— κέλομαι = κελεύομαι
— ἡ γαστήρ, γαστρός Magen
— 134 τὰ μῆλα Schafe
— πειρήσοντα v. πειράω τινός angreifen
— ὁ δόμος, -ου Haus
— 135 ἐϋπλόκαμος, -ον flechtengeschmückt, schönhaarig
— ἡ γαστήρ, γαστρός Magen
— 136 μείξεσθαι μείγνυμαί τισι sich unter jmdn. mischen, sich jmdm. nähern
— ἡ χρειώ, -οῦς Not
— 137 σμερδαλέος, -α, -ον grauenvoll
— κεκακωμένος v. κακόω übel zurichten
— ἡ ἅλμη, -ης Meerwasser
— 138 τρέσσαν v. τρέω zittern, zitternd fliehen
— ἄλλυδις anderswohin
— ἡ ἠϊών, -όνος Sandstrand, Düne
— προὐχούσας v. προέχω (intr.: hervorragen, hervorspringen
— 140 τὸ θάρσος, -ους Mut
— τὰ γυῖα, -ων Glieder
— 141 ἄντα (Adv.) entgegen, gegenüber
— σχομένη v. ἔχομαι (intr.) standhalten
— μερμηρίζω hin und her überlegen
— 142 γούνων = γονάτων v. τὸ γόνυ Knie
— λίσσομαι (τινός) anflehen (bei)
— λαμβάνω (τινός) (an etw.) anfassen
— ἐυώπιδα vgl. V. 113
— 143 αὔτως lediglich
— ἀποσταδά Adv. von ferne
— μειλίχιος und μείλιχος mild, freundlich, schmeichelnd
— 144 δείξειε → Stf
— εἵματα vgl. V. 111
— 145 δοάσσατο es schien
— κερδίων, ιον nützlicher
— 147 χολόομαι τινί in Zorn geraten, zürnen
|
|||