Sophokles, Antigone – 3. Stasimon

Text nach Pearson

Kommentar / Übersetzung

332

335

340

Χορος

στρ.

Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,
Ἔρως, ὃς ἐν κτήνεσι πίπτεις,
ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς
νεάνιδος ἐννυχεύεις,
φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽
ἀγρονόμοις αὐλαῖς·

καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς

οὔθ᾽ ἁμερίων σέ γ᾽ ἀνθρώ-
πων. ὁ δ᾽ ἔχων μέμηνεν.

[Übersetzung]

Chor
		(Strophe 1)

345

350

ἀντ.

σὺ καὶ δικαίων ἀδίκους
φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ·
σὺ καὶ τόδε νεῖκος ἀνδρῶν
ξύναιμον ἔχεις ταράξας·
νικᾷ δ᾽ ἐναργὴς βλεφάρων
ἵμερος εὐλέκτρου

νύμφας, τῶν μεγάλων πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς

θεσμῶν. ἄμαχος γὰρ ἐμπαί-
ζει θεὸς Ἀφροδίτα.

[Übersetzung]

(Gegenstrophe 1)

380

(Ende des Stasimons – Übergang:)
νῦν δ᾽ ἤδη ’γὼ καὐτὸς θεσμῶν
ἔξω φέρομαι τάδ᾽ ὁρῶν ἴσχειν δ᾽
οὐκέτι πηγὰς δύναμαι δακρύων,
τὸν παγκοίταν ὅθ᾽ ὁρῶ θάλαμον
τήνδ᾽ Ἀντιγόνην ἀνύτουσαν.

[Übersetzung]

(Übs. nach W. Schadewaldt)
blah