|
|||
Sappho, fr. 31 V (2 D) vs. Catull c. 51Sappho und ihre Rezeption durch Catull |
|||
|
Versmaß: Sapphische Strophe
− ∪ − × − | ∪ ∪ − ∪ − × − ∪ − × − | ∪ ∪ − ∪ − × − ∪ − × − | ∪ ∪ − ∪ − × − ∪ ∪ − × |
|||
|
Z.
Σαπφώ
Catull
φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν’ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί- σας ὐπακούει
Ille mi par esse deo videtur,
Ille, si fas est, superare divos, Qui sedens adversus identidem te Spectat et audit
5
καὶ γελαίσας ἰμέροεν, τό μ’ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν, ὠς γὰρ ἔς σ’ ἴδω βρόχε’ ὤς με φώνη- σ’ οὐδὲν ἔτ’ εἴκει,
Dulce ridentem, misero quod omnis
Eripit sensus mihi: nam simul te, Lesbia, aspexi, nihil est super mi <Lesbia, vocis>; 10
ἀλλὰ †κὰμ† μὲν γλῶσσα †ἔαγε†, λέπτον
δ’ αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμακεν, ὀππάτεσσι δ’ οὐδὲν ὄρημμ’, ἐπιβρό- μεισι δ’ ἄκουαι,
Lingua sed torpet, tenuis sub artus
Flamma demanat, sonitu suopte Tintinant aures, gemina teguntur Lumina nocte. 15
†έκαδε† μ’ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δὲ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας ἔμμι, τεθνάκην δ’ ὀλίγω ’πιδεύης φαίνομ’, ἔμ’ αὔτ[αι.
Otium, Catulle, tibi molestumst:
Otio exultas nimiumque gestis. Otium et reges prius et beatas Perdidit urbes.
ἀλλὰ πὰν τόλματον ἐπεί †καὶ πένητα†
|
|||
|
|