70
Text nach Burnet
Beweisanalyse
b 4
5
d
5
Σκεψώμεθα δὲ αὐτὸ τῇδέ πῃ, εἴτ᾽ ἄρα ἐν Ἅιδου εἰσὶν αἱ
ψυχαὶ τελευτησάντων τῶν ἀνθρώπων εἴτε καὶ οὔ. Παλαιὸς
μὲν οὖν ἔστι τις λόγος οὗ μεμνήμεθα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε
ἀφικόμεναι ἐκεῖ, καὶ πάλιν γε δεῦρο ἀφικνοῦνται καὶ γί-
γνονται ἐκ τῶν τεθνεώτων· καὶ εἰ τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει, πάλιν
γίγνεσθαι ἐκ τῶν ἀποθανόντων τοὺς ζῶντας, ἄλλο τι ἢ εἶεν
ἂν αἱ ψυχαὶ ἡμῶν ἐκεῖ; Οὐ γὰρ ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο μὴ
οὖσαι, καὶ τοῦτο ἱκανὸν τεκμήριον τοῦ ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ
ὄντι φανερὸν γίγνοιτο ὅτι οὐδαμόθεν ἄλλοθεν γίγνονται οἱ
ζῶντες ἢ ἐκ τῶν τεθνεώτων· εἰ δὲ μὴ ἔστι τοῦτο, ἄλλου ἄν
του δέοι λόγου.
Einleitung
Ansatzpunkt: Παλαιὸς λόγος:
Wie die Menschen von hier ins Jenseits gekommen sind, so kommen sie auch wieder zurück und entstehen aus den Toten.
e
5
Μὴ τοίνυν κατ᾽ ἀνθρώπων, ἦ δ᾽ ὅς, σκόπει μόνον τοῦτο,
εἰ βούλει ῥᾷον μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ
φυτῶν, καὶ συλλήβδην ὅσαπερ ἔχει γένεσιν περὶ πάντων
ἴδωμεν ἆρ᾽ οὑτωσὶ γίγνεται πάντα, οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῶν
ἐναντίων τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ
καλὸν τῷ αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ δίκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα
δὴ μυρία οὕτως ἔχει. Τοῦτο οὖν σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον
ὅσοις ἔστι τι ἐναντίον, μηδαμόθεν ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνεσθαι
ἢ ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου. Οἷον ὅταν μεῖζόν τι γίγνηται,
ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος ὄντος πρότερον ἔπειτα μεῖζον
γίγνεσθαι;
Thema des Beweises
ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ ἐναντία: Beweis aus den Gegensätzen
Ansatz: Ist es vielleicht notwendig, dass bei Gegensätzen jedes aus dem ihm jeweils direkt Entgegengesetzten entsteht?
1. Schritt: In der Natur und bei allem, was eine γένεσις hat, entstehen komparativische Gegensätze auseinander.
a1) Kleineres ⟶ Größeres
10
71
Οὐκοῦν κἂν ἔλαττον γίγνηται, ἐκ μείζονος ὄντος πρότερον
ὕστερον ἔλαττον γενήσεται;
Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου γε τὸ ἀσθενέστερον καὶ ἐκ βρα-
δυτέρου τὸ θᾶττον;
b) Stärkeres ⟷ Schwächeres
c) Langsameres ⟷ Schnelleres
Τί δέ; Ἄν τι χεῖρον γίγνηται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἂν
δικαιότερον, ἐξ ἀδικωτέρου;
d) Schlechteres ⟷ Besseres
e) Gerechteres ⟷ Ungerechteres
10
Ἱκανῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν τοῦτο, ὅτι πάντα οὕτω γίγνεται,
ἐξ ἐναντίων τὰ ἐναντία πράγματα;
Grafik 1. Beweisschritt:
(Durch Klicken vergrößern)
|
|
Schlussfolgerung: Gegesätzliche Zustände entstehen auseinander.
Der Übergang an dieser Stelle von Komparativen auf πράγματα ist logisch nicht gedeckt, weil allgemein „Zustände“ (πράγματα) nicht automatisch die logische Struktur des „mehr“ und „weniger“ von Komparativen haben.
Das ist aber keineswegs eine Schwäche des Arguments von Platon, wie sich im Folgenden zeigt:
b
Τί δ᾽ αὖ; Ἔστι τι καὶ τοιόνδε ἐν αὐτοῖς, οἷον μεταξὺ
ἀμφοτέρων πάντων τῶν ἐναντίων δυοῖν ὄντοιν δύο γενέσεις,
ἀπὸ μὲν τοῦ ἑτέρου ἐπὶ τὸ ἕτερον, ἀπὸ δ᾽ αὖ τοῦ ἑτέρου
πάλιν ἐπὶ τὸ ἕτερον· μείζονος μὲν πράγματος καὶ ἐλάττονος
μεταξὺ αὔξησις καὶ φθίσις, καὶ καλοῦμεν οὕτω τὸ μὲν αὐξά-
νεσθαι, τὸ δὲ φθίνειν;
2. Schritt: Für den Wechsel der gegensätzlichen Zustände sind zwei Prozesse verantwortlich.
Beim Größeren und Kleineren heißen sie Vermehrung (αὔξησις, αὐξάνεσθαι) und Schwinden/Vergehen (φθίσις, φθίνειν).
10
Οὐκοῦν καὶ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, καὶ ψύχεσθαι
καὶ θερμαίνεσθαι, καὶ πάντα οὕτω, κἂν εἰ μὴ χρώμεθα τοῖς
ὀνόμασιν ἐνιαχοῦ, ἀλλ᾽ ἔργῳ γοῦν πανταχοῦ οὕτως ἔχειν
ἀναγκαῖον, γίγνεσθαί τε αὐτὰ ἐξ ἀλλήλων γένεσίν τε εἶναι
ἑκατέρου εἰς ἄλληλα;
Verallgemeinerung:
1. Sowohl bei allgemeinen Prozessen (auseinandernehmen – zusammensetzen, warm werden – erkalten)
2. als auch wenn wir für die Prozesse keine Namen haben, gilt notwendig der Sache nach:
Entstehung der Zustände auseinander in jeweils spezifischen Prozessen.
Πάνυ μὲν οὖν, ἦ δ᾽ ὅς.
Grafik 2. Beweisschritt:
(Durch Klicken vergrößern)
|
|
c
Τί οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν ἐστί τι ἐναντίον, ὥσπερ τῷ
ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν;
3. Schritt: Übertragung der Erkenntnisse auf den Zielbereich Leben und Tod
a) Parallelisierung des Pärchens Leben – Tod mit dem ähnlichen Wachsein – Schlafen.
Οὐκοῦν ἐξ ἀλλήλων τε γίγνεται ταῦτα, εἴπερ ἐναντία
ἐστιν, καὶ αἱ γενέσεις εἰσὶν αὐτοῖν μεταξὺ δύο δυοῖν ὄντοιν;
Anwendung der Prinzipien von oben:
1. Entstehung der Zustände auseinander.
2. Es laufen zwei unterschiedliche Werdensprozesse zwischen ihnen ab, weil es zwei Zustände sind.
10
d
Τὴν μὲν τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν ὧν νυνδὴ ἔλεγον ἐγώ
σοι, ἔφη, ἐρῶ, ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὴν καὶ τὰς γενέσεις· σὺ
δέ μοι τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ τὸ μὲν καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρη-
γορέναι, καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν τὸ ἐγρηγορέναι γίγνεσθαι καὶ
ἐκ τοῦ ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν, καὶ τὰς γενέσεις αὐτοῖν
τὴν μὲν καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν δ᾽ ἀνεγείρεσθαι. Ἱκανῶς
σοι, ἔφη, ἢ οὔ;
Exemplarische Parallelisierung der Pärchen Wachsein – Schlafen und Lebendsein – Totsein. Parallelisiert werden
– die Zustände als zusammengehörige Pärchen
– die zugrundeliegenden Prozesse.
1. Wechsel der Zustände beim Schlafen/Wachsein:
Schlafen ⟶ Wachsein und Wachsein ⟶ Schlafen
2. Zugrundeliegende Prozesse beim Schlafen/Wachsein für den Wechsel der Zustände:
Einschlafen und Aufwachen
5
Λέγε δή μοι καὶ σύ, ἔφη, οὕτω περὶ ζωῆς καὶ θανάτου.
Οὐκ ἐναντίον μὲν φῂς τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι εἶναι;
Anwendung auf die Begriffe Leben und Tod:
1a) Lebendsein und Totsein sind zusammengehörige, entgegengesetzte Begriffspaare
Γίγνεσθαι δὲ ἐξ ἀλλήλων;
1b) Diese beiden Zustände entstehen auseinander:
10
Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος τί τὸ γιγνόμενον;
Τὸ τεθνηκός, ἔφη.
Zustandswechsel: Lebendsein ⟶ Totsein
Τί δέ, ἦ δ᾽ ὅς, ἐκ τοῦ τεθνεῶτος;
Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν ὅτι τὸ ζῶν.
Zustandswechsel: Totsein ⟶ Lebendsein
15
Ἐκ τῶν τεθνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ζῶντά τε καὶ οἱ
ζῶντες γίγνονται;
Aus den Toten entstehen das Lebendseiende und die Lebendseienden
Εἰσὶν ἄρα, ἔφη, αἱ ψυχαὶ ἡμῶν ἐν Ἅιδου.
Daraus folgt für Sokrates:
Unsere Seelen sind (i. S. v. existieren) im Hades.
5
Οὐκοῦν καὶ τοῖν γενεσέοιν τοῖν περὶ ταῦτα ἥ γ᾽ ἑτέρα
σαφὴς οὖσα τυγχάνει; τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου,
ἢ οὔ;
Sokrates kommt nun zu den Prozessen:
2a) Der eine Prozess ist Sterben.
10
Πῶς οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, ποιήσομεν; οὐκ ἀνταποδώσομεν τὴν
ἐναντίαν γένεσιν, ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται ἡ φύσις; ἢ ἀνάγκη
ἀποδοῦναι τῷ ἀποθνῄσκειν ἐναντίαν τινὰ γένεσιν;
Aus der Parallelisierung von Wachsein – Schlafen und Lebendsein – Totsein folgt, dass es auch für den entgegengesetzten Wechsel eine Prozess geben muss:
Τὸ ἀναβιώσκεσθαι.
2b) Der andere Prozess ist Wiederaufleben.
72
Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς, εἴπερ ἔστι τὸ ἀναβιώσκεσθαι, ἐκ τῶν
τεθνεώτων ἂν εἴη γένεσις εἰς τοὺς ζῶντας αὕτη, τὸ ἀνα-
βιώσκεσθαι;
Also ist der Prozess, der vom Totsein zum Lebendsein führt, das Wiederaufleben.
5
Ὁμολογεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν
τεθνεώτων γεγονέναι οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν
ζώντων, τούτου δὲ ὄντος ἱκανόν που ἐδόκει τεκμήριον εἶναι
ὅτι ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που, ὅθεν δὴ
πάλιν γίγνεσθαι.
Damit ist klar: Es gibt genauso einen Prozess, der vom Tod zum Leben führt wie umgekehrt. Das ist ein ausreichender Beweis dafür, dass die Seelen der Gestorbenen irgendwo sein müssen, von wo sie wieder entstehen.
10
Δοκεῖ μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐκ τῶν ὡμολογημένων
ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν.
Grafik 3. Beweisschritt:
(Durch Klicken vergrößern)
|
|
b
5
Ἰδὲ τοίνυν οὕτως, ἔφη, ὦ Κέβης, ὅτι οὐδ᾽ ἀδίκως ὡμο-
λογήκαμεν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. Εἰ γὰρ μὴ ἀεὶ ἀνταποδιδοίη τὰ
ἕτερα τοῖς ἑτέροις γιγνόμενα, ὡσπερεὶ κύκλῳ περιιόντα, ἀλλ᾽
εὐθεῖά τις εἴη ἡ γένεσις ἐκ τοῦ ἑτέρου μόνον εἰς τὸ καταντ-
ικρὺ καὶ μὴ ἀνακάμπτοι πάλιν ἐπὶ τὸ ἕτερον μηδὲ καμπὴν
ποιοῖτο, οἶσθ᾽ ὅτι πάντα τελευτῶντα τὸ αὐτὸ σχῆμα ἂν σχοίη
καὶ τὸ αὐτὸ πάθος ἂν πάθοι καὶ παύσαιτο γιγνόμενα;
c
5
d
Οὐδὲν χαλεπόν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι ὃ λέγω· ἀλλ᾽ οἷον εἰ
τὸ καταδαρθάνειν μὲν εἴη, τὸ δ᾽ ἀνεγείρεσθαι μὴ ἀνταποδιδοίη
γιγνόμενον ἐκ τοῦ καθεύδοντος, οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽
<ἂν> λῆρον τὸν Ἐνδυμίωνα ἀποδείξειεν καὶ οὐδαμοῦ ἂν
φαίνοιτο διὰ τὸ καὶ τἆλλα πάντα ταὐτὸν ἐκείνῳ πεπονθέναι,
καθεύδειν. Κἂν εἰ συγκρίνοιτο μὲν πάντα, διακρίνοιτο δὲ
μή, ταχὺ ἂν τὸ τοῦ Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, “ὁμοῦ πάντα
χρήματα”. Ὡσαύτως δέ, ὦ φίλε Κέβης, καὶ εἰ ἀποθνῄσκοι
μὲν πάντα ὅσα τοῦ ζῆν μεταλάβοι, ἐπειδὴ δὲ ἀποθάνοι,
μένοι ἐν τούτῳ τῷ σχήματι τὰ τεθνεῶτα καὶ μὴ πάλιν
ἀναβιώσκοιτο, ἆρ᾽ οὐ πολλὴ ἀνάγκη τελευτῶντα πάντα
τεθνάναι καὶ μηδὲν ζῆν; εἰ γὰρ ἐκ μὲν τῶν ἄλλων τὰ
ζῶντα γίγνοιτο, τὰ δὲ ζῶντα θνῄσκοι, τίς μηχανὴ μὴ οὐχὶ
πάντα καταναλωθῆναι εἰς τὸ τεθνάναι;
5
Οὐδὲ μία μοι δοκεῖ, ἔφη ὁ Κέβης, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι
δοκεῖς παντάπασιν ἀληθῆ λέγειν.
e
Ἔστιν γάρ, ἔφη, ὦ Κέβης, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, παντὸς μᾶλλον
οὕτω, καὶ ἡμεῖς αὐτὰ ταῦτα οὐκ ἐξαπατώμενοι ὁμολογοῦμεν,
ἀλλ᾽ ἔστι τῷ ὄντι καὶ τὸ ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ τῶν τεθνεώ-
των τοὺς ζῶντας γίγνεσθαι καὶ τὰς τῶν τεθνεώτων ψυχὰς
εἶναι [καὶ ταῖς μέν γε ἀγαθαῖς ἄμεινον εἶναι, ταῖς δὲ κακαῖς
κάκιον].
|