|
|||
Homer, Odyssee, 1. Gesangα 44–62 (Rede der Athene in der Götterversammlung) |
|||
α
Griechischer Text
Kommentar / Übersetzung
45 Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
„Ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων, καὶ λίην κεῖνός γε ἐοικότι κεῖται ὀλέθρῳ, ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι.
[Übersetzung]
— 44 ἀμείβομαι antworten, erwidern
— γλαυκῶπις eulenäugig, helläugig (Epith. ornans der Athene)
— 45 ὕπατος höchster
— κρείων, -οντος Herrscher
— 46 λίην sehr, zu sehr
— κεῖνος = ἐκεῖνος
— ἐοικότι v. ἔοικα scheinen, gleichen; passen, sich gebühren; Part. Perf. Akt., → Dekl.
— κεῖται → Stf
— 47 ἀπόλοιτο → Stf
— ῥέζω wirken, tun
Ἀλλά μοι ἀμφ’ Ὀδυσῆϊ δαΐφρονι δαίεται ἦτορ,
δυσμόρῳ, ὃς δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχει νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ, ὅθι τ’ ὀμφαλός ἐστι θαλάσσης, νῆσος δενδρήεσσα, θεὰ δ’ ἒν δώματα ναίει, Ἄτλαντος θυγάτηρ ὀλοόφρονος, ὅς τε θαλάσσης πάσης βένθεα οἶδεν, ἔχει δέ τε κίονας αὐτὸς μακράς, αἳ γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχουσι. Τοῦ θυγάτηρ δύστηνον ὀδυρόμενον κατερύκει, αἰεὶ δὲ μαλακοῖσι καὶ αἱμυλίοισι λόγοισι θέλγει, ὅπως Ἰθάκης ἐπιλήσεται· αὐτὰρ Ὀδυσσεύς, ἱέμενος καὶ καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται. Οὐδέ νυ σοί περ ἐντρέπεται φίλον ἦτορ, Ὀλύμπιε; Οὔ νύ τ’ Ὀδυσσεὺς Ἀργείων παρὰ νηυσὶ χαρίζετο ἱερὰ ῥέζων Τροίῃ ἐν εὐρείῃ; Τί νύ οἱ τόσον ὠδύσαο, Ζεῦ;“
[Übersetzung]
— 48 ἀμφ’ = ἀμφί um … herum; um … willen
— δαΐφρων klug
— δαίομαι zerrissen werden (Pass.)
— τὸ ἦτορ Herz
— 49 δύσμορος unglücklich
— δηθά lang
— φίλων ἄπο = ἀπὸ φίλων fern von seinen Lieben; sog. Anastrophe: Post- statt Präposition
— τὸ πῆμα, πήματος Leid
— 50 ἀμφίρυτος umströmt
— ὅθι = οὗ wo
— ὀμφαλός Nabel
— 51 δενδρήεις, -εσσα, -εν baumreich
— ἔν (Adv.) darin, darauf
— τὸ δῶμα, δώματος Haus
— ναίω (be-)wohnen
— 52 ὀλοόφρων tückisch, übel gesonnen
— ὅς τε = ὅς
— 53 τὸ βένθος, -ους Tiefe
— ὁ/ἡ κίων, κίονος Säule
— 54 γαῖα = γῆ
— ἀμφὶς ἔχειν auseinander halten
— 55 τοῦ (vgl. οὗ Erkl. zu V. 50) dort
— δύστηνος geplagt, unglücklich
— κατερύκω = ἐρύκω (v. 14) zruück-, festhalten
— 56 αἰεί = ἀεί
— μαλακός weich, sanft
— αἱμύλιος schmeichelnd
— 57 θέλγω bezaubern, betören
— ἐπιλήσεται → Stf
— αὐτάρ aber
— 58 ἱέμενος → Stf
— καπνός Rauch
— ἀποθρῴσκω aufsteigen (eigentl. wegspringen)
— (κατα-)νοέω wahrnehmen, sehen
— 59 θανέειν = (ἀπο)θανεῖν → Stf
— ἱμείρω u. Med. (+ Gen.) sich sehnen nach
— 60 ἐντρέπομαι umgewendet werden, sich schämen
— φίλος i. Epos oft nur = mein, dein, sein
— τ’ 1. für τοι, att. = σοι dir; 2. fürwahr, doch
— 61 νηυσί = ναυσί(ν)
— χαρίζομαι sich gefällig erweisen
— ἱερὰ ῥέζειν Opfer darbringen
— 62 εὐρύς, εὐρεῖα, εὐρύ breit, weit
— τόσον (Adv.) so sehr
— ὠδυσάμην (isol. Aor.) ich erzürnte mich
|
|||