Διάλογος, Lektion 39
Ein erfolgreicher Feldherr in der Klemme
Themistokles, der Sieger bei Salamis, wurde 472 v. Chr. durch einen Ostrakismos verbannt und ging ins Exil. Als ihn die Athener kurz darauf sogar zum Tode verurteilt hatten, floh er nach Epirus zu Admetos, dem König der Molosser. Dieser war allerdings verärgert über Themistokles, weil er einst seine Bitte um athenische Unterstützung abgelehnt hatte.
3
6
9
12
15
Οἱ Ἀθηναῖοι κατεψηφίσαντο Θεμιστοκλέους θάνατον. Ὁ δ’ ἐτράπετο πρὸς Ἄδμητον
τὸν Μολοσσῶν βασιλέα καίπερ ὄντα αὐτῷ οὐ φίλον.
Ἐπεὶ δ’ ὁ βασιλεὺς ἔτυχεν ἀπών, ὁ Θεμιστοκλῆς τῇ γυναικὶ αὐτοῦ εἶπεν· „Ἱκετεύω σε μὴ ὀργίζεσθαί μοι τῆς δεῦρο φυγῆς. Γιγνώσκω ἔχθιστος τῷ Ἀδμήτῳ ὤν, ὅτι αὐτῷ ἐπίκουρός ποτε γενέσθαι οὐκ ἤθελον. Συγγνώμην ἔχε μοι τῆς τότε κρίσεως. Οἱ δ’ Ἀθηναῖοι, οἵ με πάντως ἐθαύμαζον
τῆς τῶν Περσῶν νίκης, ἐξαίφνης ἐδίκασάν με προδοσίας1. Ἐάν με καταλάβωσι, φονευθήσομαι.“
Ἡ γυνὴ ἑτοίμη ἦν ὑποδέξασθαι τὸν Θεμιστοκλέα. Ἀλλὰ λογιζομένη τὸν Ἄδμητον τῆς ἀρχαίας ἔριδος ἔτι μεμνῆσθαι εἶπε γλυκέσι λόγοις· „Ὦ ξένε, οὐ δυσμενής σοί εἰμι. Ἑκοῦσα ἂν ὑπεδεχόμην σε, εἰ μὴ ἐν φόβῳ τοῦ ἀνδρὸς ἦν. Ἀλλὰ λαβὼν τὸν ἐμὸν παῖδα κάθισον ἐπὶ τὴν ἑστίαν2. Ἐκεῖ γὰρ θέμις ἐστὶ τὸν ἀδικίας τινὸς διωκόμενον βοηθείας τυγχάνειν.“
Ἄδμητος δέ, ἐπεὶ ἐπανελθὼν τὸν Θεμιστοκλέα εἶδεν, ἐχαλέπαινεν αὐτῷ· „Ὦ κακοῦργε“, ἔφη, „εἰ μὴ ἐπὶ τῆς ἑστίας2 ἐκαθίζου, εὐθύς σε ἀπέκτεινον ἄν.“ Ὁ δέ· „Οὔ σοι ἰδίᾳ ἂν προσῆλθον, εἰ μὴ ἤλπι-σα ὑπὸ σοῦ σωθήσεσθαι. Οὐκ ἂν τῆς σῆς συνουσίας ὠρεγόμην, εἰ μὴ ἐπίστευόν σοι. Ἐάν με σώσῃς, μέγιστον τεκμήριον τῆς ἀρετῆς φράσεις.“
Ἐπεὶ δ’ ὁ βασιλεὺς ἔτυχεν ἀπών, ὁ Θεμιστοκλῆς τῇ γυναικὶ αὐτοῦ εἶπεν· „Ἱκετεύω σε μὴ ὀργίζεσθαί μοι τῆς δεῦρο φυγῆς. Γιγνώσκω ἔχθιστος τῷ Ἀδμήτῳ ὤν, ὅτι αὐτῷ ἐπίκουρός ποτε γενέσθαι οὐκ ἤθελον. Συγγνώμην ἔχε μοι τῆς τότε κρίσεως. Οἱ δ’ Ἀθηναῖοι, οἵ με πάντως ἐθαύμαζον
Pierre Joseph Francois, Themistokles im Palast des Königs Admetos (1832)
Ἡ γυνὴ ἑτοίμη ἦν ὑποδέξασθαι τὸν Θεμιστοκλέα. Ἀλλὰ λογιζομένη τὸν Ἄδμητον τῆς ἀρχαίας ἔριδος ἔτι μεμνῆσθαι εἶπε γλυκέσι λόγοις· „Ὦ ξένε, οὐ δυσμενής σοί εἰμι. Ἑκοῦσα ἂν ὑπεδεχόμην σε, εἰ μὴ ἐν φόβῳ τοῦ ἀνδρὸς ἦν. Ἀλλὰ λαβὼν τὸν ἐμὸν παῖδα κάθισον ἐπὶ τὴν ἑστίαν2. Ἐκεῖ γὰρ θέμις ἐστὶ τὸν ἀδικίας τινὸς διωκόμενον βοηθείας τυγχάνειν.“
Ἄδμητος δέ, ἐπεὶ ἐπανελθὼν τὸν Θεμιστοκλέα εἶδεν, ἐχαλέπαινεν αὐτῷ· „Ὦ κακοῦργε“, ἔφη, „εἰ μὴ ἐπὶ τῆς ἑστίας2 ἐκαθίζου, εὐθύς σε ἀπέκτεινον ἄν.“ Ὁ δέ· „Οὔ σοι ἰδίᾳ ἂν προσῆλθον, εἰ μὴ ἤλπι-σα ὑπὸ σοῦ σωθήσεσθαι. Οὐκ ἂν τῆς σῆς συνουσίας ὠρεγόμην, εἰ μὴ ἐπίστευόν σοι. Ἐάν με σώσῃς, μέγιστον τεκμήριον τῆς ἀρετῆς φράσεις.“
Tatsächlich nahm Admetos Themistokles auf und lieferte ihn nicht an die Athener aus.
_______________________________
1) ἡ προδοσία, ας: der Verrat
2 ἡ ἑστία, ας: der Herd, Hausaltar
1) ἡ προδοσία, ας: der Verrat
2 ἡ ἑστία, ας: der Herd, Hausaltar