Διάλογος, Lektion 38

3


6


9


12


15

Τῶν νεῶν εἰς τὴν ἀμφὶ Σαλαμῖνα¹ ἅλα ἀφικομένων οἱ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμόνες εἰς μέγιστον δέος ἐνέπεσον. Τοῖς γὰρ πλείστοις ἐλπὶς τῆς σωτηρίας οὐκέτι ἦν. Εἰς βουλὴν οὖν ἁθροισθέντες εἶπον· „Δέος τοῦ τῶν βαρβάρων στόλου ἡμᾶς κατέχει. Οἱ γὰρ Πέρσαι τῷ πλήθει καὶ τῷ μεγέθει τῶν νεῶν πολλῷ κρείττονές εἰσιν ἡμῶν. Ἄγετε, φύγωμεν εἰς τὴν Πελοπόννησον², ἵνα ἀπείργωμεν τοὺς πολεμίους αὐτῆς τὸν Ἰσθμὸν τειχίζοντες³.“ Ἔνθα ὁ Θεμιστοκλῆς ἐμέμψατο τὴν τῶν ἄλλων ἀθυμίαν· „Ἐάν τις φόβῳ θανάτου ταραττόμενος τῇ πατρίδι μὴ ἀμύνῃ, ἔχθιστός μοί ἐστιν. Ἐὰν μὴ νῦν εἰς ἀλκὴν τῶν πολεμίων ἔλθωμεν, οἱ Πέρσαι ἐν ὀλίγῳ πάσης τῆς Ἑλλάδος ἄρξουσιν. Ἐὰν μέντοι ἐν ναυμαχίᾳ⁴ τῆς τῶν βαρβάρων νίκης τύχωμεν, ἀπαλλάξομεν πάντας τοὺς Ἕλληνας τῆς δουλείας.“
Μετὰ δὲ ταῦτα ὁ Θεμιστοκλῆς ἔλαθε τοὺς ἄλλους ἡγεμόνας πέμψας οἰκέτην τινὰ πρὸς τὸν Ξέρξην, ἵνα αὐτὸν λόγοις ποικίλοις πρὸς ναυμαχίαν⁴ ἐγγὺς τῆς νήσου προτρέψῃ· „Ὦ βασιλεῦ, δι’ εὔνοιάν σου σημαίνω σοι, ὅτι καιρὸς μάχης πάρεστιν. Οἱ γὰρ τῶν Ἑλλήνων στρατηγοὶ ἐν νῷ ἔχουσι φυγεῖν. Ἐὰν οὖν αὐτίκα ναυμαχίας⁴ ἄρξῃ, ῥᾷστα τὰς ναῦς τὴν τάξιν λειπούσας διαλύσεις.“

Tatsächlich vertraute Xerxes dieser Botschaft und gab das Zeichen zum Angriff.