„Xαῖρε, ὦ ξένε. Γέγραφα τήνδε τὴν ἐπιστολήν, ἐπεὶ ἀκήκοά σε μεγίστου πλούτου τυχόντα. Τὸ νῦν εἶναι εὖ ἔχειν φαίνῃ· πολλοὶ γὰρ τῶν ἐναντίων ἠφανισμένοι εἰσίν, ἔτι δὲ οὐσία μυρία σοί ἐστιν. Ἀλλὰ πέπεισμαι, ὡς οὐκ ἔστιν οὐδενὶ ἀνθρώπῳ ἀεὶ εὐδαιμόνως διάγειν. Ὅστις γὰρ νενόμικεν ὄλβιος εἶναι, τῷ τῶν θεῶν φθόνῳ ἠφάνισται. Καὶ σὺ καίπερ εὐτυχῶς ἄρχειν εἰθισμένος συμφορᾷ τινί ποτε πιεσθήσῃ. Διὸ συμβουλεύω σοι· Λαβὲ τοῦτο, οὗ μέλει σοι μάλιστα, καὶ ἀπόβαλε
(!) αὐτό. Τοιαύταις ταῖς πράξεσιν ἤδη πολλοὶ σεσωσμένοι εἰσίν. Ἴσως καὶ σὺ τοὺς θεοὺς πείσεις φείδεσθαί σου ἤδη ἱκανῶς βεβλαμμένου.“
Ὁ οὖν Πολυκράτης τούτοις τοῖς λόγοις πεπεισμένος εὐθὺ σφραγῖδα
1 ἐκ χρυσοῦ, ἣ
τιμία αὐτῷ ἐφαίνετο, ἔλαβε καὶ νηῒ ὁδὸν ἑκατὸν σταδίων ἀποπλεύσας
2 εἰς τὸν πόντον
ἔρριψεν. Ἐνόμιζεν οὖν οὕτως τὸν τῶν θεῶν φθόνον πεφευγέναι. Ἀλλὰ πέντε ἡμέραις
ὕστερον ἁλιεύς
3 τις
Kolorierter Kupferstich von Matthäus Merian d. Ä., in: J. L. Gottfried, Historische Chronica, Frankfurt a. M., 1630
τῷ τυράννῳ ἰχθῦν
4 περιττὸν ἤνεγκεν. Ἐν δὲ τῷ ἰχθύι
4 ἦν ἐκείνη ἡ σφραγίς
1. Ὁ δ’ Ἄμασις ταῦτα πυθόμενος τῷ Πολυκράτει εἶπεν· „Bεβούλευνται μὴν οἱ θεοί σοι πάθη τε καὶ ὄλεθρον παρασκευάζειν. Διὸ οὐκέτι ἕτοιμός εἰμι ξένος σου εἶναι.“
Tatsächlich wurde Polykrates später
vom persischen Statthalter Oroites in
eine Falle gelockt und grausam ermordet.