Ἐκ πάσης τῆς Ἑλλάδος πολλάκις ἄνθρωποι παντοίοις κακοῖς πιεζόμενοι εἰς Ἐπίδαυρον ἦλθον. Οὗτοι ἡμέρας τινὰς ἐκεῖ διῆγον ἐλπίζοντες τὸν Ἀσκληπιὸν σωτηρίαν ἑαυτοῖς κατεργάσεσθαι. Δῆλόν ἐστι τὸν θεὸν πολλοῖς τῶν νόσον καμνόντων σωτηρίαν κακῶν πορίσαι. Ἔνιοι γὰρ τῶν κακῶς ἐχόντων, ἐπειδὴ σωτηρίας ἔτυχον, ἐμνημόνευσαν πάντα, ἃ ἐγένετο.
Καὶ πατήρ τις χαίρων τῇ τοῦ Ἀσκληπιοῦ βοηθείᾳ τάδε ἔγραψεν· Τὴν ἐμαυτοῦ θυγατέρα τυφλὴν οὖσαν πρὸς πολλοὺς ἰατροὺς ἔπεμψα. Ἀλλ’ οὗτοι καίπερ τοῦ θεραπεύειν
Robert Thom, Heilbehandlung in Epidauros (aus: History of medicine in pictures, 1957)
ἐπιστήμονες ὄντες οὐ δυνατοὶ ἦσαν αὐτὴν τῆς χαλεπῆς νόσου ἀπολῦσαι. Διὸ σὺν αὐτῇ εἰς τὴν Ἐπίδαυρον πορεύεσθαι ἐβουλευσάμην καίπερ τῆς ὁδοῦ μακρᾶς οὔσης.
Οἱ ἰατροὶ ἡμᾶς ἐδέξαντο προστάττοντες τῇ θυγατρὶ τάδε· „Ὅστις τῆς τοῦ Ἀσκληπιοῦ βοηθείας ὀρέγεται, τοῦτον καθαρὸν εἶναι χρή. Λοῦσον
1 οὖν τὰ ὄμματά τε καὶ τὸ σῶμα ὕδατι. Οὕτως καθαρὰ ἔσῃ. Ἔπειτα χρὴ ὑμᾶς μελιττούτας
2 θῦσαι ὡς τέρψοντας τὸν θεόν.“ Ἐπεὶ νὺξ ἐγένετο, οἱ ἰατροὶ τὴν θυγατέρα εἰς τὸ ἄβατον
3 ἐλθεῖν ἐκέλευσαν.
Αὐτῆς οὖν καθευδούσης ὁ θεὸς ἐν ὀνείρῳ ἥκει. Τῶν τῆς θυγατρὸς ὀμμάτων χερσὶν ἅπτεται ὡς παύσων τὴν νόσον. Αὕτη δ’ αὐτίκα ἐγείρεται ἐλευθέρα τοῦ κακοῦ οὖσα.