Alfons Mucha, Theaterplakat (Farblithographie) zu einer Medea-Aufführung in Paris (1898)
Ὢ πόποι
1, ὁ Ἰάσων ἐχθρός μοί ἐστιν. Εἶπε γὰρ ἄρτι τάδε· „Ἦλθον πρὸς σέ, ὅτι ἐπυθόμην τὸν τῶν Κορινθίων δεσπότην βουλεύσασθαί σε ἐκβαλεῖν. Κατάλιπε οὖν τήνδε τὴν χώραν. Ἀπαγορεύω μὴ τοὺς ἡμετέρους υἱοὺς ἐλθεῖν σὺν σοὶ καὶ κελεύω αὐτοὺς μένειν παρ’ ἐμοί.“ Μετὰ τούτους τοὺς λόγους ἀπῆλθεν
(!).
Ὦ θαυμάσιε Ἰᾶσον, ἆρ’ οὐ μνημονεύεις τὰ ἀγαθά, ὧν τῇ ἐμῇ βοηθείᾳ ἔτυχες; Σὺ τὸ κῶας
2 ἔλαβες, ὅτι ὁ δράκων
3 τῷ ἐμῷ
Paulus Bor, Die enttäuschte Medea, 1640 (New York, Metropolitan Museum of Art)
φαρμάκῳ εἰς ὕπνον ἔπεσεν. Ἔπειτα ἐγὼ κατειργασάμην τὸν ἐμὸν ἀδελφὸν βουλόμενον ἡμᾶς τῆς φυγῆς κωλύειν. Τέλος σοι δεῦρο ἑσπόμην. Ἆρα τούτων ἐπελάθου, κακοῦργε;
Ἀλλὰ γιγνώσκω, ὅτι ὁ Ἰάσων ἐβουλεύσατο ἐμὲ μὲν ἐκβαλεῖν, Γλαύκην δέ, τὴν τοῦ δεσπότου κόρην, πρὸς γάμον ἀγαγεῖν. Διὸ μεγάλη ὀργὴ εἰς τὸν θυμόν μου ἐνέπεσεν. Πικρὰν οὖν τιμωρίαν ηὗρον· Ἐβουλευσάμην γὰρ τὰ τέκνα, ἃ αὐτὴ ἔτεκον καὶ ἔθρεψα, φονεῦσαι. Καὶ τὴν Γλαύκην ἀποθανεῖν χρή. Βούλομαι γὰρ τὸν Ἰάσονα
4 οὕτως ἄθλιον γενέσθαι ὥσπερ ἐγώ εἰμι. Χρὴ αὐτὸν μαθεῖν, ὅτι οὐκ ἔξεστιν ἐμὲ ἄνευ βλάβης ὑβρίσαι. Οὐδαμῶς γὰρ ἐθέλω τούτῳ τῷ κακούργῳ ἐπιτρέπειν ἄνευἐμοῦ ἐν εὐδαιμονίᾳ διάγειν.