Felice Giani, Der Streit zwischen Achill und Agamemnon (Faenza, Palazzo Milzetti)
Ὁ Ἀχιλλεὺς τὸν στρατηγὸν μέμφεται· „Ὦ Ἀγάμεμνον, Κάλχας λέγει τὸν θεὸν ἡμῖν
ὀργίζεσθαι. Πολλὰς ἤδη ἡμέρας πολλοὶ στρατιῶται τῷ κακῷ λοιμῷ
1 διαφθείρονται.
Σὺ μὲν καλὸς καὶ ἀγαθὸς στρατηγὸς εἶναι βούλει, τῶν δ’ ἀθλίων στρατιωτῶν οὐ κήδῃ.
Χρὴ ἡμᾶς ἀμύνεσθαι τὸν λοιμὸν1 καὶ σῴζειν τοὺς στρατιώτας. Ἀλλ’ οἴομαι σὲ οὐχ ἕτοιμον εἶναι τὴν κόρην ἀπολύειν. Διὸ ἐγὼ σοὶ πείθεσθαι οὐκέτι ἐθέλω. Καὶ τοὺς στρατιώτας μου κελεύω οἴκαδε οἴχεσθαι.“
Ὁ δ’ Ἀγαμέμνων αὐτῷ ἀποκρίνεται· „Ὦ Ἀχιλλεῦ2, ἀεὶ σοὶ τὸ ὀνειδίζειν καὶ τὸ μέμφεσθαι ἀρέσκει. Ἆρα μὴ οἴει ἐμὲ τῶν στρατιωτῶν οὐ κήδεσθαι; Καὶ ἐμοὶ μέλει τοῦ σῴζειν αὐτούς. Διὸ ἕτοιμός εἰμι σέβεσθαι τὸν θεὸν καὶ ἀπολύειν τὴν κόρην· ἐθέλω αὐτὴν οἴκαδε ἄγειν. Ἀλλὰ χρὴ σὲ ἐμοὶ ἀντ’ αὐτῆς ἄλλο δῶρον
3 παρέχειν. Οὐ γὰρ ἔστι τοὺς μὲν ἄλλους ἑταίρους καλοῖς δώροις χαίρειν, ἐμὲ δέ, τὸν στρατηγόν, ἄνευ δώρου εἶναι. Σὲ δε, ὦ Ἀχιλλεῦ, οὐκέτι κελεύω σὺν ἡμῖν τοὺς τοῦ πολέμου κινδύνους ὑπομένειν. Παύου τοῦ μάχεσθαι καὶ οἴχου οἴκαδε σὺν τοῖς στρατιώταις σου.“