Διάλογος, Plateau-Lektion 6–10

3


6


9


12

Ἀγήνωρ, ὅτι πόνοις πιέζεται, κλαίει· »Ὦ υἱέ, κελεύω σε τὴν Εὐρώπην εὑρίσκειν καὶ τὴν κόρην οἴκαδε ἄγειν.»
Κάδμος δ’ ὑπακούει μέν, τὴν δ’ Ἀριάδνην οὐδαμοῦ εὑρίσκει. Διὸ σὺν ἑταίροις εἰς Δελφοὺς¹ ἐλαύνει, ὅτι τὴν τοῦ θεοῦ βουλὴν ἀκούειν ἐθέλει. Ὁ δὲ θεὸς λέγει· «Οὐκ ἔστιν, ὦ νεανία, τὴν Εὐρώπην εὑρίσκεσθαι ὑπὸ σοῦ. Ἀνάγκη γὰρ ἐστί σε ἀποικίαν² κτίζειν³. Ἀλλ’ ἐκεῖ δράκων⁴ διάγει καὶ τὸν τόπον φυλάττει. Μὴ ἔμπιπτε εἰς φόβον, ἀλλὰ διάφθειρε τὸ θηρίον.»
Σὺν τοῖς ἑταίροις ὁ Κάδμος τῷ τόπῳ πλησιάζει. Οἱ δὲ νεανίαι, ὅτι τὸ θηρίον βλέπουσι, ταράττονται καὶ φεύγειν ἐθέλουσιν. Ἀλλ’ αὐτίκα ὑπὸ τοῦ θηρίου διαφθείρονται. Ὁ δὲ Κάδμος φόβῳ οὐ ταράττεται, ἀλλὰ λίθοις⁵ τὸ θηρίον ἀμύνει – καὶ ὁ δράκων ἀποθνῄσκει.
Ἔπειτα δ’ ἡ Ἀθηνᾶ πλησιάζει καὶ κελεύει·«Κρύπτε τοὺς τοῦ θηρίου ὀδόντας⁶ ἐν τῇ γῇ⁷.» Αὐτίκα ὁ Κάδμος ὑπακούει καὶ θαυμάζει, ὅτι ἡ μορφὴ ἡ τῶν ὀδόντων⁶ μεταλλάττεται· ἐκ γὰρ τῆς γῆς⁷ νεανίαι τίκτονται. Ἡ δ’ Ἀθηνᾶ πρὸς τὸν Κάδμον λέγει· «Κτίζε τὴν ἀποικίαν² καὶ ἄρχε τῶν νεανιῶν.»