Καιρός 55

3


6


9

Ἡνίκα οἱ τέκτονες ἔζευξαν¹ τὸν Ἑλλησπόντον, μέγας χειμὼν διέλυσε πάντα τὰ ἔργα. Ὁ δὲ Ξέρξης εἰς χαλεπὴν ὀργὴν ἐμπεσὼν ἐκέλευσεν κολάσαι τὸν πόντον λόγοις καὶ ἔργοις. Ἐπέμφθησαν οὖν κήρυκες, ἵνα εἴπωσιν· «῏Ω πικρὸν ὕδωρ, εἴης ἄ-τιμον (!) καὶ κακῶς ἀκούοις ὑπὸ πάντων τῶν ἀνθρώπων. Μηδείς σοι εὐσεβὴς καὶ δίκαιος ὢν ἔτι θύοι, ἐπεὶ τὸν βασιλέα ἔβλαψας καίπερ οὐδὲν πρὸς ἐκείνου ἄδικον παθόν. Κολάζοιο λαμβάνον στίγματα² ἀλγεινὰ καὶ τριακοσίας πληγάς³. Φέροις καὶ τούσδε τοὺς δεσμούς· σημαίνουσι γὰρ Ξέρξην καρτερὸν δεσπότην σου ὄντα. Εἰ γὰρ συμπάντες οἱ ὑβρίζοντες ὡσαύτως κατέχοιντο. Εἴθε ὀδύροιντο καὶ κλαίοιεν.» Πρὸς δὲ τούτοις ὁ Ξέρξης ἐκέλευσεν ἀποτεμεῖν (!) τῶν τεκτόνων τὰς κεφαλάς, ὁμοῦ δὲ προσέταξεν ἄλλοις ζεύξαι τὸν Ἑλλήσποντον. – Τίς οὐκ ἂν μέμφοιτο τοιαύτην ὕβριν;