Aufgeführt sind die Konjugationen von ἔβην, ἔστην, ἔγνων und ἔφυν.
Stämme: *γνω- und *γνο-
| Indikativ | Konjunktiv | Optativ | ||||
| Pers. | Sg. | Pl. | Sg. | Pl. | Sg. | Pl. |
| 1. P. | ἔγνω-ν | ἔγνω-μεν | γνῶ | γνῶ-μεν | γνοίη-ν | γνοῖ-μεν |
| 2. P. | ἔγνω-ς | ἔγνω-τε | γνῷ-ς | γνῶ-τε | γνοίη-ς | γνοῖ-τε |
| 3. P. | ἔγνω | ἔγνω-σαν | γνῷ | γνῶ-σιν | γνοίη | γνοῖ-εν |
| Imperativ | ||
| Sg. | Pl. | |
| 2. P. | γνῶ-θι | γνῶ-τε |
| Infinitiv | |
| Inf. | γνῶ-ναι |
| Partizip | ||
| m | γνούς, | γνό-ντος |
| f | γνοῦσα, | γνούσης |
| n | γνόν, | γνό-ντος |