Indikativ: φημί ich sage, behaupte
| Person |
|
Singular |
|
Plural |
| 1. P. |
|
φη- | μί |
|
φα- | μέν |
| 2. P. |
|
φή- | ς (φῄς) |
|
φα- | τέ |
| 3. P. |
|
φη- | σί(ν) |
|
φα- | σί(ν) |
Konjunktiv: (ἵνα) φῶ (damit) ich sage, behaupte
| Person |
|
Singular |
|
Plural |
| 1. P. |
|
φῶ | |
|
φῶ- | μεν |
| 2. P. |
|
φῇς | |
|
φῆ- | τε |
| 3. P. |
|
φῇ | |
|
φῶ- | σι(ν) |
Optativ: φαίην ich möge sagen, behaupten
| Person |
|
Singular |
|
Plural |
| 1. P. |
|
φαίη- | ν |
|
(φαῖ- | μέν) φαίη- μεν |
| 2. P. |
|
φαίη- | ς |
|
(φαῖ- | τέ) φαίη- τε |
| 3. P. |
|
φαίη | |
|
φαῖ- | εν (φαίη- σαν) |
Imperativ
| Person
| |
Singular
| |
Plural
|
| 2. P.
| |
φά-θι | |
|
φά-τε | |
| 3. P.
| |
φά-τω | |
|
φά-ντων | |
Infinitiv
Partizip
| Part.
| |
m |
|
φάς, |
φάντ-ος |
|
f |
|
φᾶσ-α, |
φάσ-ης |
|
n |
|
φάν, |
φάντ-ος |
|